In Amsterdam Nieuw-West is de vaccinatiegraad onder jongeren laag. Jeugdartsen Salem Zeggay en Mimouna Akhmouch en jeugdverpleegkundige Aïcha Karimi proberen al jaren om jongeren en hun ouders op een meer persoonlijke manier te benaderen. Maar ja, waar vind je de tijd? Uitgerekend corona bood uitkomst.
Hoe zorg je ervoor dat meer jongeren zich laten vaccineren? Over die vraag buigen ze zich in Amsterdam Nieuw-West al een aantal jaar. “Zodra we met jongeren of hun ouders in gesprek komen, merken we dat er veel vooroordelen en misverstanden leven,” zegt jeugdarts Salem Zeggay.
Taboe en angst
In Amsterdam Nieuw-West wonen veel mensen met een migratieachtergrond. “Voor deze mensen is het lastig om aan fact checking te doen,” vervolgt Zeggay. “Ze weten niet wat ze nou wel en niet moeten geloven. En soms spreken ze ook de taal niet goed genoeg.” Bij de hpv-vaccinatie wordt vaak de link met seksualiteit gelegd. “Het idee heerst dat deze vaccinatie bestemd is voor seksueel actieve kinderen,” weet jeugdarts Mimouna Akhmouch. “Daardoor is het voor sommige ouders een taboe om erover te praten.” Daarnaast spelen de angst voor bijwerkingen een rol. “Of het gevoel dat hun kinderen worden gebruikt als proefkonijn,” zegt jeugdverpleegkundige Aïcha Karimi. Akhmouch: “Wij moeten vaak uitleggen dat hpv en meningokokken al gevestigde vaccinaties zijn.”
In gesprek gaan
“Op school doet niemand het, mijn vrienden doen het ook niet, dus waarom zou ik mezelf laten vaccineren? Dat is wat wij vaak te horen krijgen,” zegt Zeggay. “Of ouders die zeggen: ik wil het wel, maar mijn dochter wil het niet,” vult Akhmouch aan. “Die meiden beïnvloeden elkaar. Eén wil het niet, en opeens willen ze het allemaal niet.” De traditionele manier van voorlichten sluit niet aan bij deze groep volgens Akhmouch. “Wij verwijzen naar de website van het RIVM, maar zij krijgen andere ideeën van andere kanalen. Het is niet zo zeer dat ze tegen vaccineren zijn, want als je met deze mensen in gesprek gaat en ze uitlegt dat hun vooroordelen niet waar zijn, dan staat een groot deel er wel voor open. Met de feiten kom je verder.”
De ervaring leert dan ook dat een rechtstreekse benadering het beste werkt. “Dan kun je voorlichten op een manier die bij die persoon past, soms zelfs in iemands eigen taal,” vertelt Akhmouch. “We zien vaak dat mensen dan toch van gedachten veranderen.” In gesprek gaan werkt dus, maar die gelegenheid creëren is nog niet zo gemakkelijk, merkt het team.